Mirjam Koops

Ik ben zelf in een veilige en warme omgeving opgegroeid en voel me daar tot op heden dankbaar voor. Mijn ouders waren er altijd voor me en op school werd ik omringd door veel vriendinnen. Totdat ik op mijn 11e ging verhuizen naar een andere stad en op een andere school terecht kwam. Ik vond niet direct aansluiting en voelde mij voor het eerst onzeker. Ik wilde niet anders zijn, ik wilde er zo graag bij horen, zo graag het goede doen. Ik had geen talenten, zo dacht ik toen en in mijn 17e levensjaar gaf het laten staan van eten mij het idee dat ik ergens goed in was en daarmee had ik alles mooi onder controle, althans zo leek dat toen.

Dat dit niet de manier was om met deze onzekere gevoelens om te gaan werd mij gelukkig wel snel duidelijk. Even een knop omzetten was ontzettend moeilijk; met elke hap voelde ik mijn angst en onzekerheid. Toch was ik ontzettend gemotiveerd om weer te gaan eten. Was mijn ”niet eten” eerst een kwaliteit, iets waarin ik goed was en in uitblonk, ervoer ik het toen als een falen en een zwakte.  Ik was er van overtuigd dat wanneer het mij lukte om niet te eten ik ook weer kon gaan eten. En met de steun van mijn omgeving is me dat ook gelukt. Toen ik 20 jaar was ben ik een reis gaan maken naar India en als ik aan die reis terugdenk was er geen eetprobleem meer. Ik kon daar alles eten!
Tot een jaar later toen ik op kamers ging wonen in Amsterdam en het in lichte vorm weer terug. Ik was niet gelukkig met de wetenschappelijke studie die ik gekozen had. De lichte terugval was een wake-up call. Vanaf die tijd wist ik wat ik wel wilde studeren en kon ik steeds meer vanuit mijn hart leven. Het eten heeft na die tijd nooit meer een functie gehad. Natuurlijk kwamen er nog regelmatig onzekerheden op mijn pad, maar om daar mee om te gaan had ik het eten niet meer nodig .
Met het achterlaten van mijn eetstoornis leerde ik steeds meer ruimte in te nemen en vaker de volgende vragen aan mij zelf te stellen:
– Wil ik dit nu echt, of pas ik me aan en doe ik het voor een ander.
– Wat is goed voor mij, waar word ik echt blij van?
– Hoe erg is het wanneer een ander ‘slecht’ over mij denkt, ik leef mijn leven vanuit mijn waarheid, mijn hart.
Moed en compassie zijn belangrijke levenswaarden voor mij. Alles wat je tegenkomt en doormaakt in je leven heeft betekenis en is van waarde. En vanuit die waarden en mijn eigen ervaringen kan ik oneindig veel inspiratie en bezieling vinden om anderen te helpen een moeilijke fase te doorleven of te overwinnen.

Ik ga met jou onderzoeken welke functie de eetproblematiek in je leven heeft. Wanneer dit voor je duidelijk wordt is het namelijk mogelijk om te leren wat je werkelijk nodig hebt om op een liefdevolle manier voor jezelf te zorgen. Zo ga je stapje voor stapje je ongezonde eetgedrag los laten en doen wat bij je past.”

Naast therapie gericht op inzicht ben ik in de afgelopen 5 jaar opgeleid tot Mindfulness trainer. Mindfulness kan een krachtige manier zijn om tot meer acceptatie te komen. Kritische stemmen en negatieve gedachten leer je bewust op te merken en daardoor ontstaat er keuzeruimte. Daarmee kun je opmerkzaam worden op die automatische negatieve gedachtenspiraal. Je bent niet hard aan het werk om iets te willen veranderen of op te lossen, maar stelt je steeds open voor dat wat er in het hier en nu gebeurd en oefent in een niet oordelende houding. Het leren verdragen van ongemak in plaats van bijvoorbeeld eten inzetten om dat ongemak niet te voelen, daarbij kan mindfulness een concrete oefening bieden. Mindfulness cultiveert een milde en zachte kant in jezelf en dat is vaak zeer welkom in je proces naar herstel. 

Om te kunnen herstellen van eetproblemen is het belangrijk om naast de onderliggende levenservaringen ook begeleiding te krijgen bij het opbouwen van een normaal eetpatroon. Joke en ik werken al lang samen vanuit onze vorige baan in de GGZ en zijn hierdoor goed op elkaar ingespeeld . In Praktijk It’s my LIJF, helpen wij jou samen naar een leven zonder eet- en gewichtsproblemen.